Historia Roja
Wiemy już że premiera filmu odbędzie się w marcu 2016. Ruszyła na nowo strona internetowa historia-roja.pl oraz fanpage, na które Was zapraszamy. „Historia Roja” ma swoją historię. Ten film powstawał od początku lat 90. Dlaczego dojście do premiery zajęło tyle lat? To jest właśnie ta druga „historia” o której wkrótce w naszym wywiadzie opowie Jerzy Zalewski reżyser filmu.
Na razie kilka zdań, żeby zachęcić Was do wejścia na stronę i zapoznania się z bohaterami, aktorami i zdjęciami archiwalnymi bohatera.
Mówi Jerzy Zalewski reżyser filmu:
„Przez całe lata 90. próbowałem zdobyć pieniądze na film dokumentalny, a także fabularny o Żołnierzach Wyklętych, jak go wtedy za Leszkiem Czajkowskim nazywałem o „niebieskiej partyzantce”. Bezskutecznie. Media lat 90. nie były zainteresowane walką Żołnierzy Niezłomnych po II wojnie światowej.
W 2003 roku spotkałem Jana Białostockiego, wnuka pierwszego dowódcy Narodowych Sił Zbrojnych – Ignacego Oziewicza, który mając własne finansowe możliwości dokumentował w drugiej połowie lat 90., nagrywając relacje żyjących wtedy jeszcze Żołnierzy NSZ.
[…] Teksty powstawały w grupie scenarzystów (Jerzy Zalewski, Jacek Matecki, Jacek Suchecki, Wacław Holewiński, Wojciech Chmielewski, Andrzej Gajewski) pod artystyczną opieką zmarłego w 2014 roku, wielkiego polskiego pisarza, Marka Nowakowskiego oraz historyczną Leszka Żebrowskiego – najwybitniejszego specjalisty od Narodowych Sił Zbrojnych i Narodowego Zjednoczenia Wojskowego.”
Kim był Bohater filmu?
St. sierż. Mieczysław Dziemieszkiewicz „Rój” – ur. 28 I 1925 r. w Zagrobach, pow. Łomża. Pochodził z patriotycznej rodziny, w latach okupacji niemieckiej związanej z Narodowymi Siłami Zbrojnymi (jego starszy brat Roman Dziemieszkiewicz „Pogoda” pełnił m. in. funkcję komendanta Powiatu NSZ Ostrołęka).
Współpracował z NSZ i uczestniczył w tajnym nauczaniu na poziomie szkoły średniej, odbywającym się w Makowie Mazowieckim. Wiosną 1945 r. został wcielony do „ludowego” WP, skąd zbiegł i wstąpił do oddziału partyzanckiego NSZ (NZW) dowodzonego ppor. Mariana Kraśniewskiego „Burzę”.
Początkowo dowodził drużyną, wyróżniając się odwagą osobistą w akcjach z zakresu samoobrony (w sierpniu 1945 r. został odznaczony Krzyżem Walecznych). Odrzucił amnestię z 1947 r. W odtworzonym wiosną 1947 r. „XVI” – Warszawskim Okręgu NZW objął funkcję komendanta Powiatu „Ciężki” – „Wisła” (pow. Ciechanów, część pow. Płońsk i Mława) i dowódcy oddziału partyzanckiego operującego na tym terenie. Po rozbiciu w czerwcu 1948 r. komendy okręgu kontynuował działalność niepodległościową. Na przełomie 1949 i 1950 r. podjął próbę odbudowania struktur „XVI” Okręgu NZW, rozszerzając zasięg działania podległych sobie patroli na pow. Pułtusk, Nowy Dwór Mazowiecki, (a nawet Wołomin), Mińsk Mazowiecki i Garwolin. Spośród ważniejszych akcji wykonanych przez jego oddział należy wymienić np. rozbrojenie posterunku MO w Barańcach, Gąsocinie i Czernicach Borowych, opanowanie miasteczka Baranowo, likwidację szefa PUBP w Ciechanowie czy zatrzymanie pociągów w Gołotczyźnie i Pomiechówku. Wydany przez agenturę, poległ 13 IV 1951 r. w walce z grupą operacyjną UB i KBW w Szyszkach, pow. Pułtusk.
Szanowni Czytelnicy!
Zawsze to pisałem, pisze i pisać będę! Walka o Prawdę nadal trwa! Dlatego naszym obowiązkiem jest czytać, oglądać, uczestniczyć w spotkaniach i dowiadywać się jak najwięcej o prawdziwej polskiej historii. Wkrótce pojawią się oficjalne zwiastuny filmu.
Zapraszamy!
No Comments